Λίγο πριν την εκκίνηση (6:00 πμ) στο Δασικό Χωριό Ερυμάνθου. Ενθουσιασμός, αλλά και αγωνία καθώς κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί σε έναν αγώνα που μπορεί να κρατήσει από τα χαράματα μέχρι τα μεσάνυχτα.
Η αρχή της διαδρομής, ένας χωματόδρομος για 7 χλμ, αποτελεί την καλύτερη εισαγωγή στον αγώνα μέσα από ένα πυκνό δάσος σημύδας και πεύκου.
Σύντομα η διαδρομή μπαίνει στα ομορφότερα κομμάτια της! Οι οξιές δημιουργούν ένα μοναδικό πράσινο τοπίο και το μυαλό αρχίζει να χάνεται.
Το μαγικό τοπίο συνεχίζεται με τον Θεολόγο που στο πρώτο κομμάτι της διαδρομής αποτελεί μια ευχάριστη κατηφόρα και αντίστοιχα από τις πιο απαιτητικές ανηφόρες (~500μ ανάβαση σε 3χλμ) στην επιστροφή.
Εντυπωσιακό κατέβασμα προς το σημείο Τάλια στο 15,8 χλμ της διαδρομής.
Πλησιάζοντας την Τάλια η διαδρομή συναντά αρκετά ρέματα. Τρία από αυτά πρέπει να περαστούν χωρίς τη βοήθεια γέφυρας ή κορμών.
Λίγο πριν την Πρασινάδα όπου περιμένουν οι πιο πρόθυμοι και ενημερωμένοι εθελοντές με πλήρη τροφοδοσία. Και τα δυο χαρακτηριστικά των αγώνων της ROUT family.
Αφήνοντας πίσω πιο κακοτράχαλα κομμάτια μετά την Πρασινάδα και τη Σίλλη, το τοπίο γίνεται πάλι καταπράσινο λίγο πριν την Οξιά και τη μέση της διαδρομής στη Ζαρκαδιά.
Τελείωμα της ανηφόρας της Οξιάς, μία από τις δυο μεγάλες ανηφόρες μαζί με τον Θεολόγο στην επιστροφή.
Από τα πιο όμορφα σημεία της διαδρομής, επιστρέφοντας μετά την Πρασινάδα, με το καλογραμμένο μονοπάτι δίπλα σε εντυπωσιακό ρέμα.
Η μοναξιά του ultra runner. Ακόμη και σε έναν αγώνα με πάνω από 200 συμμετοχές, υπάρχουν μεγάλα διαστήματα που ο δρομέας είναι μόνος του με τη φύση, τη διαδρομή, τις σκέψεις του, βασισμένος αποκλειστικά και μόνο στις δικές του δυνάμεις.
Γεφυράκι πριν τον Θεολόγο στην επιστροφή, σπάνιο απομεινάρι από τα παλιά καλντερίμια.
Πλησιάζοντας το 70 χλμ, το σούρουπο και με τα πόδια βρεγμένα μετά από συνεχόμενα ρέματα, η κούραση είναι πλέον φανερή.
Η χαρά του ασφαλούς τερματισμού γιορτάζεται παραδοσιακά με το χτύπημα των κουδώνων λίγα μέτρα πριν το τέλος της διαδρομής των 82 χλμ.
