Για 20η χρονιά ο βασιλιάς του ορεινού τρεξίματος παραμένει στον θρόνο του! Είχα την πρώτη μου επαφή με τον Olympus Marathon το 2011, στην 8η του έκδοση, από τους πρώτους μου απαιτητικούς αγώνες στο βουνό. Από τότε, παρακολουθώ την εξέλιξή του, αλλά δεν είχα την ευκαιρία να συμμετέχω ξανά. 12 χρόνια μετά, παραμένει ένας από τους πιο απαιτητικούς μαραθωνίους βουνού, με εντυπωσιακά και μοναδικά τοπία του Ολύμπου, άψογη οργάνωση, καταπληκτικούς εθελοντές και πάνω από όλα, μια τριήμερη γιορτή του ορεινού τρεξίματος στο Λιτόχωρο. Με πλήθος αγώνων, κορυφαίους αθλητές, ενδιαφέρουσα έκθεση και μοναδικό κλίμα, ο Olympus Marathon συνεχίζει να μαγνητίζει και να αποτελεί το σημείο αναφοράς για την κοινότητα του ορεινού τρεξίματος!
Η εκκίνηση το ξημέρωμα στις 6:05 στον εντυπωσιακό αρχαιολογικό χώρο του Δίον, δίνει τη δυνατότητα για μια σύντομη περιήγηση και περισυλλογή πριν τον απαιτητικό αγώνα.
Ανεβαίνοντας προς το ρέμα του Ορλιά και πριν την είσοδο στο μονοπάτι, μια μοναδική ανατολή με θέα στις ακτές τις Πιερίας και απέναντι μέχρι τη Θεσσαλονίκη.
Η ατελείωτη ανηφόρα από το υψόμετρο της θάλασσας στον Δίον μέχρι το Οροπέδιο των Μουσών (2700μ) περνάει στην αρχή από το καταφύγιο της Κορομηλάς και στη συνέχεια από την Πετρόστρουγκα μέσα από τα πυκνά δάση του Ολύμπου.
Μετά την Πετρόστρουγκα, το δάσος αρχίζει σιγά σιγά να αραιώνει και ακολουθεί η πιο δύσκολη ανηφόρα του αγώνα προς την κορυφή Σκούρτα, μια πραγματική δοκιμασία για όλους! H προσπάθεια ανταμείβεται με εκπληκτική θέα και από εκεί ξεκινάει μετά από πολλά χιλιόμετρα και το πρώτο επίπεδο – κατηφορικό κομμάτι στον εντυπωσιακό λαιμό που οδηγεί προς το Οροπέδιο των Μουσών.
Μοναδικές εικόνες προς τις κορυφές του Ολύμπου και το πέρασμα του Γιώσου λίγο πριν την έξοδο στον Οροπέδιο.
Από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές του αγώνα, η είσοδος στο Οροπέδιο των Μουσών κάτω από τις επιβλητικές κορυφές. Η ανηφόρα έχει ολοκληρωθεί σε μεγάλο βαθμό, προσφέροντας στους αθλητές μια μικρή ανάσα και την ευκαιρία να απολαύσουν το μαγευτικό τοπίο. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι το υπόλοιπο κομμάτι που ακολουθεί είναι ευκολότερο.
Μετά τη στάση και ανεφοδιασμό στο Καταφύγιο Κάκκαλος, το επίσης εντυπωσιακό πέρασμα από τα Ζωνάρια ακριβώς κάτω από τον Μύτικα.
Από εκεί όμως ξεκινάει η επίσης ατελείωτη κατηφόρα μέσω του καταφυγίου Σπήλιος Αγαπητός (Ζολώτας) μέχρι τα Πριόνια. Με απότομες κλίσεις, σκληρό τερέν και με την κούραση του αγώνα να αρχίζει να κάνει την εμφάνιση της, συνεχίζεται η πρόκληση του Olympus Marathon.
Πολλοί λένε, “Ο αγώνας αρχίζει στα Πριόνια…” και δεν έχουν άδικο. Η ταλαιπωρία από τη μαζεμένη ανηφόρα και στη συνέχεια κατηφόρα, κάνει τα τελευταία 13 χιλιόμετρα μέχρι τον πολυπόθητο τερματισμό στο Λιτόχωρο, πολύ δύσκολα. Κάθε ανέβασμα απαιτεί πλέον ιδιαίτερη προσπάθεια και η ζέστη του μεσημεριού κάνει έντονη την εμφάνιση της.
Ο τερματισμός όμως στη γεμάτη πλατεία του Λιτοχώρου, με την παρουσία των δικών σου ανθρώπων, το εξαιρετικό κλίμα του αγώνα και η ικανοποίηση από την ολοκλήρωση του αγώνα, αρκούν για να γίνουν όλα μια γλυκιά ανάμνηση…